Een stralende zon, geen wind, 25 graden en taxi vervoer naar onze laatste competitiedag van KLTV1. Het was een heerlijke droom die abrupt onderbroken werd door de wekker die om 6.45 begon te loeien. Het zonnetje probeerde door de wolken heen te breken, maar daar was ook alles mee gezegd. Op de fiets voelde ik minstens windkracht 5 en de temperatuur was een graad of 10 maximaal. Eigenlijk waren we dit jaar niets anders gewend. Door weer en wind hebben we getennist en gevochten, maar altijd met een lach op ons gezicht. Een positieve houding geeft een positief resultaat en dat hebben we met elkaar ondervonden. Vandaag alweer de laatste dag. Wat is het allemaal weer snel gegaan. Al fietsend mijmer ik over mijn lieve teamgenoten die ondertussen aanvoelen als echte vriendinnen. We delen lief en leed op de baan, maar zeker buiten de baan vertellen we elkaar anekdotes die alleen mijn tennismaatjes weten. Het is een bijzonder team en dus automatisch een bijzondere laatste competitiedag.

Ondertussen ben ik aangekomen bij de voordeur van Lenneke. Ik haal haar tegenwoordig op daar dit gunstig is voor onze aanvangtijd. Lenneke lacht al door het raam naar me en dat is een goed teken. Met onze tennistassen op de rug fietsen we naar KLTV. Esther zwaait en brult een paar meter achter ons maar door de harde wind hebben we haar niet ontdekt. Gelukkig kunnen we haar op de fietsparking in onze armen sluiten. We zijn bijna compleet. Deze dag hangt de vlag op het tennispark halfstok ter nagedachtenis aan het overlijden van de schoonmoeder van Jose. Een plotseling overlijden van zo’n actieve vrouw binnen de vereniging is een pijnlijk verlies en een zeker voor de familie een moeilijke tijd. Jo, we denken aan je….
Judith is natuurlijk weer als eerste aanwezig en heeft de tafel reeds geconfiskeerd. Nu is het plaatje echt bijna compleet. Het wachten is op Leslie, onze wonderkok, en vol spanning kijken we uit naar de taart die ze dit keer heeft gemaakt. Triomfantelijk treedt ze de tenniskantine binnen als het zonnetje in huis. De taart is stralend en herkenbaar en ongelofelijk lekker. We durven de halve gele tennisbal niet aan te snijden dus wachten we nog heel eff met proeven tot na de eerste single partijen.
De opstelling is van te voren bedacht en wordt op deze manier ook op papier gezet. Het zal ons moeten behoeden voor een eventuele degradatie en wellicht kunnen leiden naar een tweede plek. De dag zal het leren. De blessures vallen mee en de cura-tape wordt diverse malen uit het doosje gehaald. Vrouwen boven de veertig hebben soms wat gele bandages nodig. Het is nu eenmaal de harde werkelijkheid. We spelen deze keer tegen Kontakt 2. Ze hebben speciaal voor vandaag een dezelfde outfit gekocht en presenteren dit aan de koffietafel. Prima, laat de strijd maar beginnen. Judith en Marielle gaan als eerste de baan op en willen gaan voor de punten. Helaas denken de tegenstanders daar ook zo over en is de strijd na ongeveer 1,5 uur beslist. Kontakt gaat met de eerste twee punten ervandoor. Daarna gaan Lenneke en Esther de baan op. Ondertussen zijn de hulptroepen van Esther weer gearriveerd en voelt Esther een warme deken over zich heen gaan. Dit mist Lenneke een beetje. Esther gaat steeds beter spelen en heeft alles terug. De spanning is af en toe te snijden, maar Esther laat zich niet kennen. De taart is ondertussen ook aangesneden en de MMMMMM en de AAAHHHHH zijn overal te horen. Dit irriteert de tegenstander van Esther waardoor de wedstrijd langzaam naar ons toe komt. Lenneke heeft op baan 9 dit tafereel niet in de gaten. We proberen de warme deken daar ook te lanceren maar de wind is zo koud, dat het een onmogelijke actie betreft. Lenneke houdt zelfs haar lange broek aan en dat zegt genoeg. We komen met 3-1 achterstand uit de singles…Dit lijkt niet zo gunstig te zijn. Kontakt bespreekt de laatste tactische moves met elkaar, want dit heeft blijkbaar in de single opstelling goed gewerkt. Er waren tips uitgewisseld met andere ploegen maar gelukkig is cappie ook van het uitzoeken en verdiepen in de tegenstanders, dus we blijven lachen. We nemen nog een stukkie taart en voelen de energie direct door onze aderen stromen.

Onder deze omstandigheden en beplakt en bezakt betreden de dubbelaars de banen, vastbesloten om die achterstand weg te poetsen! Aan 1 punt hebben we echt niet genoeg om in de hoofdklasse te blijven en dat is gewoon geen optie….Attitude hebben we nodig, en lots of it! Lenneke en Marielle nemen het in de tweede dubbel op tegen een sterk duo van Kontakt. Zij winnen de meeste dubbels in deze competitie maar hebben nog nooit zo veel druk aan het net ervaren als vandaag. Len tovert haar uitschuif arm weer tevoorschijn en aan het net gaat er geen lob over- en geen passeerslag langs haar heen. Marielle speelt zo’n beetje de sterkste wedstrijd van de competitie en samen zijn zij supersterk. Ondertussen zijn op baan 1 ook Judith en Leslie begonnen aan de dubbel….Normaliter is Judith samen met Len een toverduo maar om tactische redenen werden zij vandaag uit elkaar gerukt. Leslie voelt enigszins de druk om een waardige vervanger te zijn maar besluit simpelweg dat dat vandaag alleen maar een voordeel moet zijn. We gaan knallen! Focus en een lange adem blijken in deze dubbel keywords te zijn en zodoende geven de dames van kltv geen punt weg. Daarmee wordt handhaving in de hoofdklasse veilig gesteld en dat geeft de dames op baan 9 nog een extra boost voor de genadeklap! Eindstand 3-3…. Feest en teleurstelling gaan hand in hand daar wij een klein feestje vieren maar de tegenstanders nu tegen een degradatie aankijken. Al gauw wordt er op het meest zonnige plekje van het terras een tafel gereed gemaakt voor de borrel en uit de tas van Judith en vaste supporter Heleen worden zalige hapjes getoverd. Als het moment daar is om het formulier in te vullen met de standen worden er hier en daar pogingen gedaan tot een omkoopschandaal…..wellicht geïnspireerd door Sepp Blatter wordt er geopperd om de stand enigszins te verfraaien in het voordeel van Kontakt maar daar zijn de dames van kltv niet gevoelig voor. We doen nog een poging om de stemming erin te krijgen door ons vaste vragenrondje maar de teleurstelling bij de Haarlemse club is dusdanig dat zij vroegtijdig het park verlaten. Dit hadden we moeten zien aankomen als een team van 4 mensen in 3 auto’s arriveert…..Gelukkig is het binnen de eigen gelederen altijd gezellig en wordt er nog volop nagepraat over het feit dat we dit jaar slechts 1 keer hebben verloren, 1 keer hebben gewonnen en maar liefst 5(!) keer gelijkgespeeld. We hebben allemaal de bibbers ervaren dit jaar, pijntjes gevoeld, emoties gedeeld, gebaald, gehuild, getroost….. maar vooral gelachen, gefeest, en een op en top vriendinnen- teamgevoel gedeeld met elkaar. Met de vlag op halfstok naast onze tafel beseffen we eens te meer hoe belangrijk dat is. Er is maar 1 manier om afscheid te nemen van elkaar na deze intensieve periode en dat is met een knuffel en een kus…. Tot gauw lieve meiden, het was een feest met jullie allemaal xxx

Zaterdag 16 mei, een koude en regenachtige dag…… toch wordt er aan het begin van de middag koers gezet naar oude bekenden in Amstelveen waar het weerzien hartelijk is en de koffie smaakt. De opstelling wordt rap op papier gezet waarna Amstelveen de baan op wil en KLTV naar huis….. die ratings beloven niet veel goeds. Toch maar van start met onze troef, Judith neemt het op tegen Maroesjka. Stond er nou 1^e singel, speelsterkte 2…. Of was het nou andersom?? Anyway, Judith kwam niet in haar spel en verliet enigszins gedesillusioneerd het centrecourt. Dan maar kijken wat onze Len kan doen! Die mag tegen Wieneke op baan 4 en staat echt lekker te meppen. Toch is de Amstelveense net even te sterk en ook de tweede singel gaat in 2 sets verloren. Ondertussen is Esther ook naar de baan vertrokken maar voordat iemand van Amstelveen het door had komt zij er met haar tegenstander en een nederlaag vanaf. Judith en Leslie hebben het tafereel wel aanschouwd en zagen een volledig relaxte Esther die met zonnebril en bijbehorende houding de ballen foutloos probeerde te retourneren. Deze houding zou haar later nog van pas komen op de dansvloer…..Well done! Last but hopelijk not least mag Leslie de baan betreden. Het terras is inmiddels volgelopen met publiek, allen voor Amstelveen, en de gesprekken nemen een niveau aan waar je haren van overeind staan. Tenminste, als je de juiste gel gebruikt…toch Len? Inmiddels is de hartslag van Leslie gestegen tot recordhoogte en doen alle teamgenoten een poging om die te verlagen. Ondanks een goede start laat de finesse op zich wachten en vliegen de games KLTV om de oren. Misschien als Lesje eerder had geweten dat ze tegen de schoonzus van culinair talent Lucas Rive stond te spelen was er nog een puntje extra gescoord maar de winst ging onverbiddelijk naar DVH. Goed, 4-0 achter is geen verrassing maar we hebben nog altijd ons koningskoppel in de dubbel! Aangezien Leslie geblesseerd uit de singel is gekomen en de dubbel met Esther op moet geven ligt de druk bij Judith en Lenneke. Die lijken dat in de eerste set ook zo te ervaren maar in de tweede set laten zij zien waarom KLTV dit jaar meedraait in de bovenste helft van de poule. De meest prachtige rally’s worden gespeeld en onder luid gejuich van de kant komen ze zelfs op een 4-2 voorsprong. Esther die er nog relaxter uitziet dan tijdens haar singel doet inmiddels een poging om de dames van DVH naar Katwijk te lokken maar die worden zo overvoerd door argumenten dat ze door de bomen het bos niet meer zien en naar de andere kant van het terras vluchten. Het blijkt dat het op de baan ondertussen superspannend is en de dames gaan gelijk op. Zou het mogelijk zijn? Een derde set? Een Overwinning? Een punt tegen het eerste van DVH? Het wordt uiteindelijk 7-5 voor Amstelveen en daarmee is ons eerste verlies een feit en viert DVH het kampioensfeest……wat een tegenstrijdigheid. Toch is het deze dames van harte gegund…..Ondanks het feit dat we weten dat er hier in Amstelveen niet veel punten te scoren zijn voor ons komen we hier graag! We worden zelfs herkend door de aanhang…”Volendam toch? Ja hoor, Volendam”… en iedereen is even hartelijk en gezellig. Knappe mannen uit Katwijk en omstreken worden legaal en illegaal op de foto gezet en ook de oud teamgenoten van DVH komen allemaal een praatje maken. Jolanda, die vanwege ziekte dit jaar niet mee kan doen komt bloemen brengen voor de kampioenen en belooft dat ze volgend jaar weer in de running is. Nog een sterker team dan maar het is je meer dan gegund! Want waar gaat het uiteindelijk om? Om het koste wat kost willen winnen…..of om zeven zaterdagen met mensen op pad te zijn die ondanks alle verschillen een geweldige band hebben? Ik heb goed geluisterd naar de teksten die DJ Bjorn uit de speakers knalde en daar hoorde ik meerdere keren dezelfde zin: “Vrienden heb je niet voor even, vrienden heb je voor het leven”, en zo is het!! Inmiddels hebben we er een paar amstelveense FB vrienden bij en duurde de afterparty langer dan de tennispartijen. Er werd champagne gedronken, burgers verorberd, KLM verhalen gedeeld, gelachen, gedanst, polonaise gelopen, gehakt en gegabberd, verzoekjes ingediend bij de dj, lasso’s geworpen en gehinnikt, aan bh’s getrokken, poortjes gemaakt om onderdoor te lopen en nog veel meer. Het enige minpuntje aan de dag is dat we zonder onze cappie niet compleet waren, maar stiekem was ze er toch een beetje bij. Via de app werd er volop gecommuniceerd en gelukkig is DVH ook in het bezit van een krullebol met dezelfde naam . Daardoor werd het gemis een beetje verzacht en dit feestje doen we gewoon nog eens over! Volgende week even rust en regelmaat om op 30 mei te eindigen met een Knallende overwinning…….We deserve it Ladies, Let’s do it!!!