Zaterdag 25 mei en alweer de laatste speeldag voor de dames in de hoofdklasse. Voor de verandering spelen we weer eens uit en vandaag gaat de reis naar Slotervaart. Omdat het nog erg vroeg is duurt het even voordat de navigatie is ingesteld door de copiloot en voordat we het weten rijden we de route touristique door de bollenstreek. Even lijkt het erop dat we na een half uur rijden gewoon weer bij de Krom uitkomen maar de tom tom herstelt zich op tijd en zo gebeurt het dat we keurig op tijd in Amsterdam arriveren. De parkeerkaart geïnstalleerd, het alarm gezet (van de iphone en de auto, we zijn tenslotte in Amsterdam) en op zoek naar het clubhuis. Mariëlle dacht even dat ze al in de David Crocket ranch in Eurodisney was beland maar het bleek toch echt de tennisvereniging van onze tegenstanders te zijn. Om met de woorden van Len en van Rob Geus te spreken:  ”hier word ik niet vrolijk van!” Nadat we de uitbaters hebben opgegeven voor het programma “hoe schoon is jouw huis” arriveert de eerste kop koffie en die smaakt gelukkig top. Voor de choco-cake is het nog iets te vroeg en bovendien kunnen de eerste singels al de baan op……

….maar eerst nog even naar het toilet! Want de druk was groot, de captain had hoge verwachtingen. Esther dacht de spanning bij Lenneke wat weg te kunnen nemen door Wc-papier over het schot te gooien. De tegenstander die in plaats van Lenneke op het toilet zat, liet zich hierdoor niet uit het veld slaan. Dat schoot dus niet op. Snel de baan op. Helaas waren de Slotervaarters te sterk en stonden we al snel met 2-0 achter. De hoop was dus gevestigd op Leslie en Mariëlle. De partij van Leslie is het beste te omschrijven als Pink Power. De ‘net-uit-de-doos’ schoenen van Leslie haalden het met roze accent niet bij de felroze schoenen van haar tegenstander maar door haar roze hemdje had ze toch een lichtroze voorsprong. Leslie speelde erg goed en won in twee sets. Dus niet alleen een punt binnen, maar ook een 3,1 voor haar rating! De eerste set van Mariëlle was erg spannend, helaas verloor ze die net aan met 7-5. Jammer genoeg verloor ze ook de tweede set. Ze had zo graag willen winnen op een  voor haar bijzondere datum 25 mei, maar huisarts Wietske was niet gevoelig voor enig sentiment. Zelfs het aanbieden van goedkope pillen had geen invloed op het tennis geweld van haar kant. Dan maar in twee sets verliezen zodat we hopelijk op tijd weer terug waren in Katwijk om de meiden te zien optreden bij Katwijk on stage. KLTV 1 stond 3-1 achter. Tijd voor een broodje en de dubbels…

De zonbaan werd direct ingenomen door een herenteam zodat de schaduwkant overbleef voor de damesdubbel. Er werd lang gedebatteerd welke kleding er gedragen zou worden. Uiteindelijk werd gekozen voor het blauwe t-shirt, maar in de kleedkamer kwam Mariëlle er achter dat deze niet in de tas werd gevonden. De discussie begon weer opnieuw wat Lenneke deed besluiten om de neus nog wat bij te werken. Esther trok de kousen nog iets omhoog en Mariëlle besloot toch een rokje aan te trekken (het mannelijk oog wil namelijk ook wat). Er werd blanco begonnen aan de eerste dubbel, maar al snel werd na elk punt de tactiek besproken daar de tegenpartij complete verhalen aan elkaar vertelde tussen de punten door. We werden steeds sterker, de lobs waren hoog genoeg, de service vloog om de oren, maar het mocht niet baten. We verloren de dubbel in twee sets nipt. Dit was echt jammer en niet verdiend. Alle ogen waren nu op Lenneke en Leslie gericht. Het blauwe duo kwam vol trots aanlopen na heerlijk in het zonnetje te hebben gezeten en hadden in eerste instantie de zinnen gezet op de oude tennisballen in de afvalcontainer. Er werd kordaad getennist en veel tegenstand geboden, maar helaas wist Slotervaart weer te winnen.  De parkeerschijf kon bijna weer verwisseld worden. De chocoladecake was langzamerhand opgesmikkeld, dus kon de drank op tafel komen. Helaas moesten we naar binnen om de laatste toast te heffen van deze competitie en werd de tafel extra schoongemaakt. De dames achter de bar lieten de frituur heerlijk warm worden en de standen werden ingevuld op het formulier. Esther zag haar kans schoon en begon met haar vragenrondje, aangemoedigd door Jose op de achtergrond. De dames van Slotervaart waren hierdoor ietwat uit het veld geslagen (eindelijk, dit had ook eerder op de dag mogen plaatsvinden), maar wilden na het volgende rondje toch iets persoonlijks vertellen. Het was een gemêleerd zooitje en te ingewikkeld om dit allemaal te noteren. In ieder geval kon de huisarts doorverwijzen naar de spychotherapeut, die middels een programma maker van net 5 pillen kon laten overvliegen door KLM die werden opgehaald door een lerares van de universiteit en die vervolgens konden worden opgehaald door een moeder die niet langer dan 5 minuten wilde wachten in de apotheek. Toen de bar vrouwtjes weer met de plee borstels achter de bar vandaan kwamen, was het tijd om snel nog even te plassen en het park af te rennen omdat de parkeerschijf weer omgewisseld diende te worden. Gelukkig mochten we weer naar Katwijk afreizen waar de sate en patat op ons lagen te wachten. De meiden van DC-dance deden nog even een show, Kees en Klem bestelden alleen maar bier, Willem vertelde zoals altijd grappen die niet grappig waren, de skate boards vlogen door de lucht tegen kleine kuitjes aan, de voetbal werd aangezet, de mannen dronken nog meer bier, de anekdotes bleven een beetje steken, de vloer werd 10 keer onder de loep genomen, de meiden deden nog een show, Kees werd nog vervelender, Leslie bleef nog even hangen, Lenneke kwam niet meer (verplichtingen????), Jose en Marco waren er al lang, het bier vloog over de bank, de stand bleef 1-5, de halve marathon werd gecanceld, er kwamen nog meer mannen, Leslie bleef nog iets langer, Jose en Marco vertrokken, sommige anekdotes mocht Robin weten, de naam Robin werd nog eens goed gespeld door Esther, Klem wilde echt nog meer bier bestellen,  de eindstand in de competitie was plaats nummer vier, ratings werden berekend, Mariëlle en gezin vertrok naar huis, Leslie bleef nog even, Esther vertrok ook op de fiets, Leslie bleef nog even, tennisballen werden uitgewisseld, Leslie bleef nog even, Esther, Mariëlle en Lenneke waren gedoucht en opgefrist, Leslie werd aangevallen door meerdere mannen, de groeps app bereikte zijn einde en Leslie liep al gillend het clubhuis uit….

Het was een enerverende competitie met een knappe vierde plaats. Cappie vond het dit jaar zwaarder dan vorig jaar, maar probeert haar taak te handhaven. In ieder geval hebben we een fantastisch team wat steeds meer naar elkaar toe groeit. Dit geldt ook voor het uiterlijk (elk teamlid is wel eens door iemand als zus benoemd van een ander teamlid) als voor de rankings. Dit jaar zullen er nog vele tournooien volgen en kunnen we hopelijk volgend jaar als viertjes verschijnen op elk park waar we maar mogen spelen ( dat zijn in ons geval altijd het merendeel van de wedstrijden). Al met al zullen we elkaar nog regelmatig zien onder het genot van een bakkie of al spelend op de baan. Zelfs buiten de baan worden en nu de dag geregeld afspraken gemaakt. Dit betekent dat de meiden die toevallig twee jaar geleden met elkaar een tennisteam hebben opgericht nu een waardevolle vriendschap hebben opgebouwd. Ik zeg bravo en hou van jullie allen. Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

(veertig kusjes waarvoor eentje voor Mayla……)

In de weken voor 18 mei was het lange tijd onzeker waar er gespeeld moest worden. Onze officiële speeldatum betrof 18 mei op het eigen park KLTV tegen de vliegende Hollander. De blauwe (ietwat lijkende KLM) teamkleding werd nog eens extra opgepoetst om correct voor de dag te komen. Je moet wat in de mars hebben tegen al dat vlieg geweld……(niet alleen blauwe ogen, of Marielle heten, of kort blond haar hebben). Helaas werd ons na tientallen e-mails en what’s apps duidelijk dat er niet thuis gespeeld mocht worden. Het was een officiële feestdag van KLTV waarbij er geen competitieteams thuis mochten spelen van het bestuur (eventueel onderhandelen met blauwe muntjes was wel een optie). Het bestuur heeft overigens nooit gedacht om dit netjes aan ons mede te delen zodat onze cappie dit weer allemaal alleen mocht oplossen Gelukkig konden we op het KLM (het scheelt maar een paar letters) park spelen wat bij Leslie als muziek in de oren klonk. Ze is letterlijk uit de lucht komen vallen om toch nog te kunnen spelen op het park. Dat resulteerde in het feit dat Leslie reeds een half uur op het park zat te wachten terwijl de rest van het team nog moest arriveren. Daar waren de discussies volop in de gang. Hoelaat we weg moesten gaan, welke koekjes er gekocht dienden te worden, of het knipperlicht het deed, of we wel genoeg bananen hadden meegenomen, of we toch niet iets later weg mochten gaan, of de banen droog waren in Amstelveen, of de Tom Tom het wel deed, of we de ballen mee hadden genomen en de formulieren, of de champagne koud zou staan na thuiskomt en hoe we de opstelling zouden doen. Al met al een enorme hoeveelheid informatie wat ertoe resulteerde dat we net voor twee uur op het park arriveerden.

Gelukkig had Leslie reeds met iedereen kennis gemaakt zodat we na een kopje koffie en het lekkere koekje direct de baan op konden. Marielle en Lenneke hadden een vliegende start en finish zodat ze nog voldoende tijd over hadden om Esther aan te moedigen. Leslie had ondertussen snelle zaken gedaan en voelde zich als een vis in het water. Het eerste punt zat in the pocket. (en daar bleef het ook bij…) Esther maakte er een slopende partij van. Gelukkig was ze vaak bij het wijfie geweest zodat dit voor haar geen probleem was. De rally’s duurde soms vijf minuten maar haar KLM dame gaf niet op. Het team ging zich installeren voor de derde set, maar helaas dacht Esther daar anders over. Het punt vloog toch naar de tegenpartij.

Dit was een reden om de koekjes op te eten en vol frisse moed aan de bubbels, oh nee dubbels te beginnen. Esther en Jose hebben gebikkeld, maar moesten het punt toch afgeven. Lenneke en Mariëlle gingen voor de derde set en hebben alles in de strijd gegooid (weet niet wat daar onder valt, maar het stond wel leuk), maar moesten toch de tie-break in de derde set afstaan aan Amstelveen. Dat komt hard aan en betekende een 1-5 op het formulier…

Snel vergeten en doorgaan. Het is immers maar een tenniswedstrijd (maar het blijft toch knagen kan de cappie jullie vertellen). Gelukkig kwam de wijn en de bitterballen op tafel en werden de verhalen weer uitgewisseld. Natuurlijk mocht de foto niet ontbreken en wisten we na het vragenrondje van Esther ook wat er schuilging achter de lachende gezichten van de KLM ploeg…Je kunt je blijven verbazen in het leven.

Nu begon het toch echt te kriebelen want het feest ging al bijna beginnen in Katwijk. De dames wilden zich optutten, de jurkjes of hakjes uit de kast halen en swingen. Er was wat meer tijd nodig om weer goed voor de dag te komen bij sommige teamleden. Ja, ja, de leeftijd gaat toch meetellen. De champagne stond al op ons te wachten en het was goed druk in het nieuwe clubhuis. Gezellig om eens weer een avondje los te gaan en de muntjes vloeiden rijkelijk over de bar waar Lenneke klaar stond om ze op te vangen. Leslie hield het ondanks haar jetlag bijzonder goed vol, maar was toch op een gegeven ogenblik het verstandigst om het feest te verlaten. Dit gaf nog wat tegen strubbelingen maar je moet de BOB altijd te vriend houden. De overige dames waren op de fiets dus hopelijk is een ieder weer heelhuids in zijn mandje terecht gekomen. Het was weer een enerverende dag, met een beetje een letterlijke kater, maar altijd even gezellig. I love you all xxxxxxxxxxxxx